HET NATUURLIJKE PROCES VAN LOSLATEN.

Let shit go!

Ik schreef dit stuk ooit als notitie voor mezelf toen ik net in het klooster zat. Tot ik het vandaag weer las en dacht laat ik het met jullie delen en wellicht hebben jullie er iets aan.

Ik had zo mijn redenen om voor langere tijd het klooster in te gaan en het was tijdens het hoogtepunt van de herfst. Ik zat vol frustratie, verdriet en angst. Ik voelde na de ochtendmeditatie een sterke aantrekkingskracht tot de bossen rondom het klooster.

Ik liep over een glibberig pad vol met gladde stenen en klei. Ik was reeds een uur onderweg en met slechts een paar huisjes in de verte voelde ik me alleen op de wereld.

Ik ging zitten op een boomstronk en zat daar met de serene stilte van de natuur om me heen en het herfstzonnetje op mijn gezicht. Na een aantal minuten te hebben gekeken naar de kleurenpalet van bladeren en die langzaam door de zachte wind los lieten kwam de wereld rondom mij in focus en het was wonderbaarlijk levendig. Rondkruipende insecten die aten en dood lagen te gaan, eikels die langzaam met bladeren bedekt werden. De natuur bereide zichzelf voor op de winter.

Zittend stelde ik mezelf voor dat er een week voorbij ging en hoe het bos continu in verandering is , dood en wedergeboorte precies onder mijn neus. Ik realiseerde hoe dicht deze constante evolutie staat ten opzichte van onze intermenselijke relaties. Een ervaring die ons alle bind, ongeacht wat je geloof, ras, cultuur of religie is, is dat we allemaal weten dat emotioneel tumult komt met ups en downs, pieken of dalen, leven en dood en de evolutie van relaties.

Als we hier nu eens naar zouden kijken door het perspectief van een buitenaarde bezoeker die geen emoties kan voelen, zou hij miljoenen mensen zien die overgeleverd zijn aan een continue veranderend spectrum van emotionele pijn, beroering en ongemak zonder daar een fysieke oorzaak voor te hebben tijdens een groot deel van hun leven.

Waarom? Is dit een ongelukkige stroom van krankzinnigheid voor ons als mens, of dient het eigenlijk een groter doel?

Ik zie dat het antwoord in de natuur zelf ligt precies hier voor mijn neus, het bos is een perfect self-suported systeem, en zolang je er niet mee loopt te fucken voedt het zichzelf en het continue veranderd, groeit en evolueert.

Dit is de natuur.

De natuur is een bende.

En zo zijn ook onze relaties!

De natuur is een altijd veranderende, groeiende wereld die dood gaat en waar wedergeboorte aanwezig is, van de kleinste microben tot reuzachtige eiken die op de grond vallen.

Zo gaat het ook met relaties!

En als mens doen we ons uiterste best om maar de boel te verbloemen en de buitenwereld maar te laten zien dat we die bende te boven blijven. In the long run kun je dit vergeten want we zijn de natuur zelf!!

Begrijp me niet verkeerd hier, maar het hebben van een ego is erg belangrijk voor ons overlevingssysteem. Het heeft ons daarmee genomineerd tot het meest aanpasbare soort op aarde. ( nice ey!)

De natuur van ons ego is er om labels te creëren, zoals verwachtingen, hechting, en oordelen en zo veel meer. Zien we dit terug in onze natuurlijke wereld? Don’t think so!

Wederom, niks mis hier, je bent als mens simpelweg vergeten dat je je ooit hebt opgegeven voor het natuur gevorderden programma. En by the way, je zou hier niet zijn terwijl je dit blogje nu leest als je je niet had opgegeven!

Maar waarom moeten we dan vaak dealen met zoveel emotionele sjitzooi?

Dat komt omdat wij als mens twee verschillende naturen hebben die in conflict zijn met elkaar.

1. We zijn van nature als wezens gebouwd die constant onderhevig staan aan verandering en ontwikkeling.

2. We zijn van nature ontworpen om een ego te hebben en de overleving van dat ego is er op gericht om zichzelf te definiëren te controleren en te hechten aan andere veranderende wezens die ook een ego bezitten. Begin je het probleem een beetje te zien hier?

Het is dus geen wonder dat je soms het gevoel hebt dat je uit elkaar gerukt wordt als een relatie op één of andere manier onverwacht begint te veranderen, kapot gaat of zelf opnieuw tot leven komt in een andere vorm.

Nu ik hier zo zit vallen veel kwartjes wat best grappig is en dacht terug aan m’n kindertijd. Ken je ze nog die kinder ei choclade met een verassing. Ik had ooit zo’n ding en wilde een experiment doen propte ze vol met verschillende zaadjes en deed er water bij en sloot hem toen af en deed er wat plakband omheen en liet het zo een tijdje liggen.

Na een tijdje forceerde de zaden (de natuur) die ik erin had gedaan het ei (ego) en het leek of ie ging ontploffen. We zijn zowel de zaden als het gele plastic containertje van het ei.

Dus als je het goed bekijkt er is een constante strijd tussen deze twee delen van het “zelf.”

Maar hier is de kicker: het is je ego die het uiteindelijk zal gaan verliezen zodra het leert om mee te gaan met het uitzetten van de natuur!

En dit is de manier van de natuur die ons pushed om ons te ontwikkelen!

Dat is het doel van ons gevoel: emotionele beroering…. Er is geen weg omheen, zo simpel is het gewoon! Dit is het geavanceerde programma waar jij, ik en iedereen zich voor heeft opgegeven. “En het mooie er van is, het is een levenslang lidmaatschap.”

En nee, je kan het niet ruilen of je geld terugvragen!

Het mooie nieuws is dat er een groot verschil bestaat tussen pijn en lijden.

Als je emotionele pijn ervaart, en je staat je ego niet toe om er in mee te gaan, tsja dan ervaar je lijden. Dan ben jij dat plastic gele hulsje uit het verassings ei dat langzaam uit elkaar gedrukt wordt dat weerstand geeft aan de eeuwig ontwikkelede natuur.

Niet erg leuk!

Neem dit eens in ogenschouw als een bos dat zich constant uitbreid, sterft en weer tot leven komt, als je hier diepgaand naar kijkt is het in zekere zin een constante pijnstaat. Maar het is niet de pijnstaat die wij kennen of ervaren.

Stel je even een moment voor dat het bos en persoon zou zijn zoals als jij en ik. Als dat werkelijkheid zou zijn dan zou die persoon de pijn los moeten laten van zijn eigen uitzetting, evolutie en dood, en zal men een wedergeboorte voelen zo vol dat er een constant gevoel van gelukzaligheid of orgasme zal zijn.

Fuck yeah, zoiets als: het doet zo heerlijk pijn!

In die zekere zin, dat bos zou dan het meest verlichte wezen zijn die we zouden kennen, zelfs de Dalai lama zou jaloers er op worden!

Dus waar natuur met de stroom meegaat heeft het menselijk ego de neiging om daartegen te haken in het zand te zetten. Natuur die lijdt niet in tegenstelling tot ons als mens. Het houdt niets tegen en het houdt niets vast.

Als je jezelf hierin wil trainen, zie dan je relaties simpelweg als de natuur. Kijk en voel wat er gebeurd als je verandering gewoon toestaat. Welke sjit er ook is het bos composteert het weer en gebruikt het weer om nieuw leven te ontwikkelen. Compost geeft ons weer vruchten, dit is de perfectie van de natuur zelf en als je moedig genoeg bent om los te laten zal het ook jouw natuur worden en mag jij de vruchten gaan plukken.

Een gelukkig en bloeiend leven kan alleen onstaan als we dingen los kunnen laten die toch oud zijn en af zullen sterven, gedachten, ervaringen enz. Als je je vast houdt aan al het oude zal je ook geen nieuw leven kunnen ontwikkelen. Stel je voor dat de bomen alle bladeren vast zouden houden in de herfst, dan zou het bos eng en griezelig worden, het zou meer dood als levend aanvoelen. En dat is gewoonweg niet de natuur.

Ik had voor dat ik hier heen een heel leven opgebouwd met vrienden, onderweg hierheen voelde het fricking weird. Maar nu terugkijkend was ik in staat de schoonheid van dit proces in te zien. Ik zag hoe de as van alles wat ik achter me had verbrand diep de compost van mijn leven had verrijkt. Dit natuurlijke proces gaat ver voorbij de kleine luchtbel waar wij als mens in leven. Onze hele wereld, en de kosmos zijn in een constant proces van dood en wedergeboorte. Jouw beperkte denkwijze brengt weerstand in dit natuurlijke proces.

Dus stop hiermee!

Nee ik weet het, het is ook niet makkelijk maar welk deel van jouw leven ook afsterft de verandering die plaatsvind gaat way beyond….

Dus het is ok om los te laten! Alles komt goed!

Meditatie kan een goed hulpmiddel zijn in het proces: Wij geven regelmatig meditatie en veerkracht trainingen dus als je intresse hebt in een no nonsens meditatie training kijk dan bij ons aanbod!!

Gotta Go guys!!