BLIJF JE PAD TROUW.

Blijf trouw aan je reis

Toen ik gistermorgen aan het wandelen was speelde er een gedachte bij me die bij mij een link legde tussen een recente gebeurtenis en een recente lezing van één mijn spirituele leraren Ajahn Brahm tijdens mijn opleiding. Als een monnik op zoek zou zijn naar een partner, zou hij zich allereerst afvragen waardoor hij zich laat leiden: door zijn ego of een hoger zelf? Het Ego zegt eigenlijk: ‘Ik wil iemand die mijn leegte vult’. Het zelf zegt: ‘Ik wil graag iemand die mij helpt bewust te worden, die mij op mijn blinde vlekken wijst en die een metgezel en speelkameraad op de reis zal zijn.’ Een liefdesrelatie is een spirituele reis op zich en kan een manier zijn om tevens intense liefde voor jezelf te ervaren, leer ik van Ajahn. Zijn leer is eigentijds en eigenlijk heel eenvoudig: wees vriendelijk, meedogend, eerlijk en natuurlijk. Zijn advies voor de zijlijn is om er niet te zwaar aan te tillen.

Vrijheid en/of Angst

Na beëindiging van een relatie van 3,5 jaar een paar jaar geleden voelde ik mij destijds leeg en aan de andere kant weer vrij: Heerlijk doen en laten waar ik zin in had, achteraf gezien, mijn angsten (die je in een relatie onherroepelijk tegenkomt) niet meer onder ogen hoefde te zien. Een relatie kan veel naar boven brengen heb ik destijds echt wel gemerkt. Nu ben ik al weer een tijd alleen, en ik vind het wel prima zo. Liefde kan tenslotte alles wat zich verborgen houdt aan het licht brengen en zorgt ervoor dat ieders masker wordt afgerukt. Ik kwam erachter dat mijn ex-partner haar hele leven met een masker leefde… uiteindelijk door mijn tijdelijke leven als LAY-friend in het klooster leerde ik compassie en mededogen krijgen voor haar en was haar dankbaar voor het lijden dat was veroorzaakt, want dat bracht mij in de modder die modder was voor mij een poel met heel veel inzicht en die modderpoel mij innerlijk geluk had gebracht.

Nu na een periode van die so-called vrijheid denk ik dat de tijd rijp is voor nieuwe liefde(s). “maar was of is dit wel zo?” dit bedacht ik me vandaag tijdens het wandelen. Die gedachte bracht tegelijk angst met zich mee, omdat verliefd worden en aan een nieuwe relatie beginnen, verborgen gevoelens doet herleven, bijvoorbeeld over gehechtheid aan je ouders en gevoelens van schaamte en onbekwaamheid. Tijdens het wandelen verschenen er duidelijke herinneringen waarin vooral de schaamte een grote rol speelde. De Angst zorgt er weer voor dat ik tegenstrijdige signalen uitzend naar het bewustzijn, omdat ik verlang naar een geliefde maar tegelijkertijd bang ben voor de confrontaties en gezeik en gezeur die dat met zich meebrengt. Het resultaat is dat ik niet weet wat ik nu wil. Broeder Phap An zei mij ooit als je kan moet je jezelf behoeden voor toekomstig lijden.

Chaotisch, sappig, stinkend, lawaaiig en grappig.

Dan de meeste gevreesde en tegelijkertijd meest geliefde fase binnen het daten: Seks. Niet besteedt aan de celibataire monnik, wel aan de doorsnee mens. De denkbeelden en visies over seksualiteit ontstonden vanzelf in de loop van m’n leven. Zo ontstond bij mij de visie dat seks iets moois en heiligs was wat je alleen doet met de daarvoor uitverkoren perso(o)n(en). Seks met partners die niet voldeden aan m’n ideaalbeelden kwamen voort uit pure hormonale drang “lust” waar ik mezelf veel zelfs héél veel door heb laten verleiden. Maar, als ik eerlijk ben, geef ik toe dat ook ‘de heilige jacobus’ zijn menselijke verlangens had en zich daardoor kon laten verleiden. Was het verkeerd? Nee, kan ik nu wel zo zeggen. Zolang je maar onderscheid blijft maken tussen je hart, je hormonen en je ware zelf en seks niet gaat verwarren met Liefde. Door dieper te leren kijken en kennis van de boeddhistische psychologie is dat lust een gevoel is van honger ontstaan uit en verlangen die zich uit.

Ajahn Brahm beschreef het op zo’n leuke manier dat ik het met jullie deel: ‘De liefde bedrijven is chaotisch, sappig, stinkend, lawaaiig en grappig, altijd zit er een arm in de weg.’ Vergeet met name het ‘grappig’ niet zou ik zeggen, om vooral samen te kunnen lachen en genieten. De eerlijkheid en openheid die hij benadrukt, doen mij denken aan mijn tijd dat ik de wereld over reisde en in ieder stadje een ander schatje had. ‘Nee, ik begeef mij niet tot zulk dierlijk gedrag’, zei ik hooghartig tegen mezelf iedere keer erna. Nu weet ik dat ik destijds geen onderscheid maakte tussen m’n hart, de hormonen en ware zelf en seks had niks te maken met liefde. Als jong volwassene sta je hier niet bij stil en is het dus omgekeerd eerst lust en passie of seks om nadien met pijn en emoties achter te blijven. Heb ik er spijt van NOPE! Ik besef hoe mijn waarheid verandert en blijft veranderen, net als het leven zelf. Nu ik dit schrijf en aan die tijd terugdenk.

Wat doe ik verkeerd?

Hoe komt het toch dat de een nooit langer dan enkele maanden alleen door het leven lijkt te gaan en de ander jaren lang een single bestaan leidt? Angst kan hier zeker van invloed op zijn: om spontaan en natuurlijk te zijn, om op je intuïtie te vertrouwen, angst voor onwetendheid. Ik kan nu zeggen voor mezelf wat de sleutel is voor elk slot en dat is in mijn huidige visie zelfobservatie en zelfaanvaarding. Tot slot is de belangrijkste voorwaarde voor het vinden van een bevredigende, intieme relatie met heel je hart, oprecht, serieus, doelbewust en zonder terughoudendheid naar jezelf te kunnen zijn. Liefde kan er namelijk ook voor zorgen dat je masker niet langzaamaan afglijdt, maar wordt afgerukt. Dat is wat er bij mij destijds gebeurde, en mijn dankbaarheid is daarvoor groots, al voelde dat destijds niet zo…… of je plat op je bek in de modder viel….wil ik weer door zoiets heen om me nog meer of verder spiritueel te ontwikkelen?

Blijf trouw aan je reis…..

Toen ik de zonnestralen op m’n gezicht voelde ervaarde ik weer dat gevoel van geluk. Het inzicht dat iedereen uniek is met gaven, talenten goede en slechte punten en dat we beschikken over een breed scala van emoties. Net zoals we nu de lente hebben, straks weer de zomer en de herfst en winter hebben, en de maan toeneemt en weer afneemt. We hebben een fantastische innerlijke wereld die net als de natuur constant in beweging is. Je hebt grootse mogelijkheden om liefde en haat te ervaren, vreugde en verdriet, tederheid en hartstocht. Ik vind die reis geweldig om jezelf te mogen leren kennen. Je reis trouw blijven houdt nu voor mij in dat je jezelf nooit in de steek moet laten, dat je dus nooit je integriteit in gevaar brengt of je intuïtie of lichamelijke signalen niet serieus neemt: je gut feeling, je emotionele afstandelijkheid of vermindering van energie die je aangeeft dat er iets mis is. door verliefdheid kun je hier door vervreemd raken. Als ik nu terug kijk op mijn eigen leven, had ik angst voor wat ik zag en meemaakte. Om te weten wat ik wist, en te zien wat ik zag en te voelen wat ik voelde. Wanneer ik mijn grens bereikte slot ik mezelf af, ging feesten en jagen. Ik ontmoete ooit een prachtige vrouw Keri in Amerika tijden mijn werk ik genoot van haar. Ik raakte erdoor verlamd omdat het zo intens was. Jaren later begreep ik pas dat ik bang was dat haar liefde door mijn hart zou dringen en een stortvloed van hartzeer en pijn zou losmaken. Het was minder bedreigend om in relaties te stappen met vrouwen die me emotioneel uithongerde.

Je reis trouw blijven is goed voor jezelf zorgen en onthouden dat je eigenlijk een lichtende essentie bent die tot mededogen en liefde in staat is. Ik heb een paar tools voor jullie uit het boeddhisme om die volmaaktheid te omschrijven: hoeveel donkere wolken er ook zijn, er is altijd een blauwe lucht. Een juweel die is begraven in de modder langs de weg. Als je naar de laatste kijkt herinnert je eraan dat dat de kostbare steen mooi, stralend en glanzend is, maar pas kan glanzen als de modder er af is gespoeld. Bij vele van ons is het juweel dat zich in ons bevind door lagen bedekt, de valse overtuigingen en maskers die onze verbinding met de volmaakte essentie blokkeren is mijn eigen ervaring geweest.

Hoe zou ik het in mijn woorden omschrijven? Hmmm even denken hor…. Het spirituele pad verwoest het lichaam en maakt het nadien weer gezond. Het sloopt je huis eerst om de schat te kunnen opgraven, en met die schat bouwt het het huis beter en mooier als voorheen. Zo is mijn reis geweest.

Je reis is trouw zijn, het ritme en de toon herkennen van je innerlijke wereld, het lied dat alleen jouw lied is. Toen ik rustig zat te genieten van de natuur en de vogeltjes druk bezig zag. Viel me iets binnen, en zag hoe die twee vogels hun muziek, het vrouwelijke tjielpje en het mannelijke zingen samenvoegde als het ontstaan van een nieuwe compositie, van contrapunt, harmonie, ineenvlechtende geluiden en creëerde samen een magische compositie. Hoe mogen wij dit zien als mens?........... Als je geen contact hebt met de muziek van de essentie en probeert je geluk te vinden via de muziek van de ander, is er sprake van afhankelijkheid en van een relatie zonder harmonie

Ik had destijds een paar brandende vragen voor mezelf:

Wat waren mijn gedachten en opvattingen die mij beperkte?

Wat waren de manieren waarop ik er vandoor ging wanneer ik mijn grenzen had bereikt?

Wat zou mij helpen om niet weg te rennen en te blijven zitten als ik mijn grenzen had bereikt?

Wat zou mij helpen om moed te hebben om naar binnen te kijken, m’n opvattingen in twijfel te trekken en met angst, verwarring en ongemak te leven.

Toen ik naar het klooster vertrok moest en zou ik daar antwoord op vinden en snel ook. Het was feit dat ik die vragen mij vele malen heb moeten stellen voor er echt inzicht in kwam. Door de stilte te ervaren kreeg ik de antwoorden vanzelf aangereikt. Wellicht denk je je bent wacko maar geloof me…. De verontwaardiging van mijn ego was heftig…. Er spookte van alles door m’n kop hoe durf je mijn persoonlijkheid of mijn opvattingen in twijfel te trekken? Al je uiteindelijk hier niet voor zwicht verdwijnen die illusies van dat ego vanzelf. Zoals ik het omschreef dat het eerst je huis sloop om bij de schat te komen vind ikzelf best mooi.

Ik ben erachter gekomen dat het spirituele pad meer te maken heeft met het ontmaskeren van jezelf dan jezelf veranderen of repareren. Je kunt het een beetje zien als hacken…. Of het afpellen van een ui. Het is maar hoe je het zelf wil zien, daar ben je vrij in. Het moraal is als je je masker laat vallen nodig je een ander uit om dit ook te doen. Sommige zullen het aannemen, waar andere wellicht hard weg zullen lopen- omdat ze zich bewust worden van hun eigen bedekking. Het kan zijn dat ze weglopen en dat je weer eenzaamheid moet doorstaan. Maar onthoudt dit van mij….. als je liefde en vriendschap wenst, als je schoonheid wilt kennen je je reis ongemaskerd moet bewandelen. Je reis trouw blijven betekent integer blijven, ook al doet dat soms pijn.

En wat er gebeurt is dat je ego in opstand zal komen en zelfs soms woest kan zijn, omdat het meent dat die verhalen en opvattingen in je koppie echt zijn. Wat een k@t relatie was het, het was toch zo onverantwoordelijk van haar of hem, waarom waren mijn ouder zo tegen me…. Allemaal mindfuck van dat ego. Het gewichtigste is dat je pijn hierdoor ernstig is. Nu ik het snap en begrijp deel ik het met jullie… pijn is een belangrijk aspect van het menselijke leven… we gaan het liever uit de weg… JA we hebben soms pijn, en dat doet er zeker toe. JA, vroegere gebeurtenissen hebben ons beïnvloed, en ja we hebben het zwaar gehad in ons leven, maar het trauma is voorbij. Je bevrijd je door je van het moment bewust te worden, en het leven in het nu te ervaren, los van al die crap uit je verleden.

Haha dus als je van plan bent je in te schrijven voor een datingsite, naar een eerste date gaat, seksuele aantrekkingskracht voelt, of bemind wordt. Merk dan eerst de verhalen in jezelf op die in je opkomen. Bespeur die gewaarwording in je lichaam en eventuele veranderingen in je energieniveau. Keep in mind je verhalen worden in leven gehouden door je angst- angst om het huidige moment te ervaren… weet dat er onder al die mindfuck een liefdevolle verbondenheid ligt die je hart doordringen kan en al je vreugde en passie blootleggen kan.

Wees niet bang en dans mee met het leven zelf, and don't forget KICK ASS.